Ebedi Mutluluk

Gece çöktü yine sokaklara Bir bulut gibi çöktü üzerime hüzün Vuslat geceyemidir bilmem  Çöktüğü anda gece; sokaklara Kalbimi çırpınırken gördüm delicesine Ruhum yandı gece çöktü  Onca zamandır böyle olmamıştı hiç Aklım istemedi görmeyi, Kalbimse yandı ona, gece çöktü, Böyle bir çarpıntı ğörmedi yüreğim Vuslat ne zormuş seni sevince anladım Gece sokaklara düşerken  Aklım harabe, gönlüm virane, Gönlümün her bir atışı sende yandı bende yandım Gece yandı Vuslat yandı  İşte o aşktı beni sana getiren  O gece idi beni sende yandıran Bir ben kalmıştım o alevli yangında  Sonunda oda yandı o esrarlı bakışa.

Ansızın kondu pencereme Göğsümde bir ürperti İnandım güvendim aldandım İzledim saatlerce bakışını gülüşünü Öyle müsterih idim ki Bilmezdim ki böyle ansızın gelenin, ansızın gideceğini Kondu gönül pencereme ansızın, Gözleri süyevdâ idi. İçine çekti beni, aldandım İnanmıştım ben oysa o saf o güzel gözlere Bilmezdim,  bilemezdim. Zaman öyle yavaş öyle sakin geçiyordu O an o yer cenneti andırıyordu Bir bakışına aldandım bir yakışına. Koptu bir fırtına yüreğimde Gidesim vardı gidemedim bırakamadım Cennet sandığım yer meğersem mahşer yeriymiş Aldandım bakışına, yakışına, Ve yandım ben gidişine ...